قانون اساسی کشور روسیه مهمترین سند حقوقی در فدراسیون روسیه است که نباید با قانون اساسی اتحاد جماهیر شوروی اشتباه گرفته شود.
قانون اساسی فعلی فدراسیون روسیه (روسی: قانون اساسی فدراسیون روسیه، Konstitutsiya Rossiyskoy Federatsii؛ تلفظ [kənsʲtʲɪˈtutsɨjə rɐˈsʲijskəj fʲɪdʲɪˈratsɨɪ]) با رفراندوم ملی در ۱۲ دسامبر ۱۹۹۳ تصویب شد.
قانون اساسی روسیه در ۲۵ دسامبر ۱۹۹۳ و در لحظه انتشار رسمی آن به اجرا درآمد و سیستم حکومتی اتحاد جماهیر شوروی را ملغی کرد. قانون اساسی فعلی دومین دوره طولانی در تاریخ روسیه، بعد از قانون اساسی سال ۱۹۳۶ است.
کنفرانس قانون اساسی سال ۱۹۹۳ با حضور بیش از ۸۰۰ شرکت کننده برگزار شد. سرگئی الکسیف، سرگئی شاکری و گاهی اوقات آناتولی سبچک به عنوان مؤلفان قانون اساسی در نظر گرفته می شوند. متن قانون اساسی با الهام از پروژه مشروطه میخاییل اسپرانسکی و قانون اساسی فعلی فرانسه است.
آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده با عنوان USAID (از سال ۲۰۱۲ در روسیه ممنوع اعلام شد) مفاهیم اصلی قانون اساسی را تهیه کرد. جمله های گمراه کننده احکام خاص، مفاهیمی را معرفی کرد که تعداد بسیار کمی از کشورها از جمله اولویت قوانین بین المللی بر قوانین داخلی (۱۵.۴)، حق مالکیت خارج از کشور از منابع طبیعی (۹.۲)، ممنوعیت هدایت دولت توسط یک ایدئولوژی ملی (۱۳.۲) و مفاهیم دیگری که به حاکمیت ملی آسیب می رساند.
همهپرسی قانون اساسی در ۱۲ دسامبر سال ۱۹۹۳ در روسیه برگزار شد. از بین همه رای دهندگان ثبت نام شده، ۵۸۱۸۷۷۵۷۵ نفر (یا ۵۴.۸٪) در همه پرسی شرکت کردند. از این تعداد، ۳۲.۹۳۷.۶۳۰ (۵۴.۵٪) به تصویب قانون اساسی رای دادند.
قانون اساسی به دو بخش تقسیم شده است:
بخش اول
- مبانی سیستم قانون اساسی
- حقوق و آزادی های انسان و شهروند
- سیستم فدرال
- رئیس فدراسیون روسیه
- مجلس فدرال
- دولت فدراسیون روسیه
- دادگستری
- دولت محلی
- اصلاحات و اصلاحات قانون اساسی
بخش دوم
- مفاد نتیجه گیری و انتقالی
مقررات
در مورد حقوق بشر و آزادی های اساسی، قانون اساسی حقوق بشر و آزادی شهروندی را مطابق با اصول و هنجارهای جهانی شناخته شده، حقوق بین الملل و همچنین قانون اساسی فراهم می کند و تأیید می کند که لیست در قانون اساسی فدراسیون روسیه از حقوق اساسی و آزادی نباید به عنوان رد و انحراف سایر حقوق و آزادی های جهانی شناخته شده جهان تفسیر شود.
ریاست جمهوری
قانون اساسی فدراسیون روسیه مشخص می کند که رئیس، جمهور رئیس دولت روسیه است، سیاست داخلی و خارجی را تعیین می کند و نماینده روسیه هم در داخل کشور و هم در سطح بین المللی است.
در حالی که قانون اساسی اصلی یک دوره چهار ساله و حداکثر دو دوره پشت سر هم تصریح کرده بود، قانون اساسی فعلی یک دوره شش ساله را تصویب می کند.
دوره چهار ساله در حالی عملی شد که ولادیمیر پوتین دوره های اول و دوم خود را گذراند. با محدودیت دو دوره، وی در سال ۲۰۰۸ از ریاست جمهوری منع شد.
در عوض، وی به عنوان نخست وزیر خدمت کرد در حالی که دمیتری مدودف به مدت چهار سال به عنوان رئیس جمهور خدمت می کرد. پوتین در سال ۲۰۱۲ دوباره به دوره سوم خود انتخاب شد. با دوره شش ساله، وی در دوره چهارم خود در سال ۲۰۱۸ انتخاب شد.
ماده ۸۱ روش انتخاب، از جمله آراء مخفی را مشخص می کند. مواد ۸۲ – ۹۳ جزئیات اختیارات، مسئولیت ها و محدودیت های ریاست جمهوری را شرح می دهد.
قانون اساسی یک ‘ریاست جمهوری قوی’ را فراهم می کند. نه تنها رئیس جمهور ‘فرمانده کل نیروهای مسلح فدراسیون روسیه’ است، بلکه رئیس جمهور قدرت انحلال دولت دوما را دارد.
قوه مقننه
مجلس قانونگذاری توسط مجلس فدرال روسیه نمایندگی می شود، که از دو اتاق تشکیل شده است: دولت دوما – مجلس پایین، و شورای فدراسیون – مجلس عالی.
این دو اتاق دارای اختیارات و مسئولیت های مختلفی هستند، در حالی که دولت دوما از اهمیت بیشتری برخوردار است، زیرا ایالت دوما مسئولیت اصلی تصویب قوانین فدرال را بر عهده دارد. اگرچه لوایح ممکن است در هر دو مجلس قانونگذاری منشأ باشد (یا توسط رئیس جمهور، دولت، مقنن محلی، دیوان عالی، دادگاه قانون اساسی یا دادگاه عالی داوری ارائه شود)، آنها ابتدا باید توسط دولت دوما مورد بررسی قرار گرفته و با اکثریت آرا تصویب شود قبل از آنکه به شورای فدراسیون تحویل داده شود، که ۱۴ روز برای رأی دادن به آن زمان دارد.
در صورت رد شدن، این لایحه به دولت دوما بازگردانده می شود، که پس از آن فقط با همان رأی دو سوم می تواند دوباره آن را تصویب کند
اگر لایحه توسط شورای فدراسیون تصویب شود، باید رئیس جمهور به امضا برسد تا قانون شود. رئیس جمهور حق وتو نهایی دارد، اما شورای دولت دوما و فدراسیون نیز با تصویب آراء دو سوم، قدرت اصلی را دارند.
قوه قضاییه
در حالی که قانون اساسی فدراسیون روسیه یک قوه قضایی مستقل را شامل می شود، واقعیت مسئله مورد بحث است. قانون اساسی مصونیت قضایی، قرارهای مادام العمر/ دادگاه های ‘غیرقابل جبران’ و برتری دادگاه ها را برای اجرای عدالت فراهم می کند و تأیید می کند که قضات فقط باید به قانون اساسی و قانون فدرال تسلیم شوند.
علاوه بر این ، ماده ۱۲۳ محاکمات آزاد و منصفانه و همچنین اجرای مساوی قانون را فراهم می کند.
سه دادگاه تعریف شده اند که عبارتند از:
- دادگاه قانون اساسی فدراسیون روسیه
- دیوان عالی فدراسیون روسیه
- دیوان عالی داوری
هر کدام توسط شورای فدراسیون به پیشنهادات رئیس جمهور منصوب می شوند.
قانون اساسی به ۱۹ قاضی برای دادگاه قانون اساسی احتیاج دارد، اما تعداد دادگستری های دادگاه های دیگر را مشخص نمی کند. از سال ۲۰۰۲، دیوان عالی کشور ۱۱۵ عضو دارد؛ به دلیل گسترش وظایف در سال ۲۰۱۴، تعداد کرسی ها به ۱۷۰ نفر افزایش یافت. در سپتامبر سال ۲۰۱۴، مؤسسه روسیه مدرن گزارش داد که دیوان عالی داوری فدراسیون روسیه منحل شده است، و امور قضایی که قبلاً تحت اختیار وی بوده اند به صلاحیت دیوان عالی کشور منتقل شده اند.
قانون اساسی کشور روسیه
در فصل اول قانون اساسی کشور روسیه ۴ ماده ی اصلی (اصول نظام قانونی) بیان شده است، که عبارتند از:
ماده یکم :
فدراسیون روسیه یک دولت دموکراتیک و فدراتیو مبتنی بر قانون با نظام جمهوری می باشد نام «فدراسیون روسیه» و «روسیه» یکسان است.
ماده دوم :
انسان و حقوق و آزادی های او بالاترین ارزش های بشری هستند. شناسایی رعایت و حمایت انسان و حقوق و آزادی های بشر و شهروند وظیفه دولت می باشد .
ماد ه سوم :
۱) مردم روسیه از ملت های مختلف دارای حاکمیت و تنها منبع قدرت در فدراسیون روسیه هستند.
۲) مردم قدرت خود را به طور مستقیم و نیز از طریق نهادهای قدرت دولتی و یا دستگاه های خودگردانی محلی اعمال می نمایند.
۳) بالاترین بیان مستقیم قدرت مردم در همه پرسی و انتخابات آزاد تجلی می یابد.
۴) هیچ کس نمی تواند در فدراسیون روسیه قدرت را به خود اختصاص بدهد غصب قدرت دولتی بر طبق قانون ممنوع است.
ماده چهارم :
۱) حاکمیت فدراسیون روسیه سراسر این سرزمین را در بر می گیرد.
۲) قانون اساسی فدراسیون روسیه وقوانین فدرال در سراسر فدراسیون روسیه برتری دارد.
۳) فدراسیون روسیه یکپارچگی و تعرض ناپذیر قلمرو خود را ضمانت می کند.
برای آشنایی با دیگر ماده های قانون اساسی روسیه شما عزیزان می توانید فایل زیر را دانلود و مطالعه نمایید.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.