گزارش گری چند رسانه ای ۴
گزارش گری چند رسانه ای ۴: از فکر تا عمل
ﮐﺪﺍﻡ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ
ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﮏ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﺎﻳﻠﻰ ﮐﻪ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻗﻠﻢ ﻭ ﮐﺎﻏﺬ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﻳﮏ ﺗﺨﺘﻪ ﮐﻠﻴﺪ ﻭ ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﮐﺎﺭ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻮﻥ ﺗﺮ ﺑﺸﻮﺩ ﺟﺎﺫﺑﻪ ﺍﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺭﺑﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮ ﮔﺰﺍﺭﺷﯽ ﺍﻟﺰﺍﻣﺎً ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺷﺪﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮔﺰﻳﻨﻪ ﯼ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﯼ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﮐﻪ ﭘﻮﺷﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﯽ، ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎ، ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎ، ﺍﺯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺷﮑﻞ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﻫﺮ ﮔﺰﺍﺭﺷﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺍﺯ ﻳﮏ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻳﮑﯽ ﺩﻭ ﻋﮑﺲ ﻳﺎ ﻧﻘﺸﻪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﮔﺰﺍﺭﺵ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﻏﻴﺮﺧﻄﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻻﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻰ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻣﻌﻨﺎ ﻭ بعد ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ. ﺩﺭ ﻳﮏ ﻻﻳﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻣﻰﮐﻨﻴﺪ، ﺩﺭ ﻻﻳﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻰﺁﻭﺭﻳﺪ، ﺩﺭ ﻻﻳﻪ ﯼ ﺳﻮﻡ ﻧﻈﺮ ﮐﺎﺭﺑﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪ، ﺩﺭ ﻻﻳﻪ ﯼ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻭ ﻫﮑﺬﺍ.
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺮﻭﻉ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺻﺮﻓﺎً ﻧﻮﺷﺘﺎﺭﯼ ﻳﺎ ﺻﻮﺗﯽ. ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ، ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ. ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻫﺎﯼ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﻭ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﻭﺳﺎیل ﺿﺒﻂ ﺻﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎﯼ ﻣﻔﺼﻞ ﺗﺮ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺸﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﮔﺎﻫﯽ ﻳﮏ ﺗﻴﻢ ﺍﺯ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﺨﺼﺺ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻮﺷﺶ ﻳﮏ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮﯼ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﯼ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﻳﮏ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻭ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺪﻫﺪ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺷﮑﻞ، ﭼﻪ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮﯼ ﺷﺨﺼﯽ، ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺑﺮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮﻯ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﻃﺮﺡ ﻫﺎیی ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺗﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺍﺵ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﯼ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﺑﻔﺮﻭﺷﻴﺪ، ﻳﺎ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻗﺼﺪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻳﺪ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻃﻮﺭﯼ ﺁﻥ ﻓﮑﺮ ﺭﺍ ﭘﺨﺘﻪ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﻭﻻً ﻫﺮ ﮐﺲ ﻃﺮﺡ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﯼ ﺁﻥ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺛﺎﻧﯽ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻃﺮﺡ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻧﻬﺎﺋﯽ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﻴﺪ.
ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻬﺎیی ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺰﺍﺭﺵ، ﻧﮑﺘﻪ ﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﻨﺠﻴﺪ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻻً ﻻﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺛﺎﻧﻴﺎً ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﻻﻳﻪ ﻫﺎ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﮑﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻴﺎﻧﻰ (ﺗﺼﻮﻳﺮ، ﺻﺪﺍ، ﻃﺮﺡ ﻭ ﻓﻴﻠﻢ) ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻪ ﮐﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻇﺮﻓﻴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟
ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﯼ ﻳﮏ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﻴﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺧﺎﺹ. ﺩﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﯼ ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻳﮏ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﮎ ﺗﺎﻳﻤﺰ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۸ ﺗﻮﺳﻂ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﻫﻔﺖ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﺳﺎﺭﺕ آن ها ﺑﻮﺩ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﯼ ﺗﺎ ﻓﺮﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺍﺵ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ آن ها ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﯼ ﺷﺶ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﯼ ﺩﻭﻡ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﻧﺎﺩﺍ ﺑﺨﺶ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺳﯽ ﺑﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﻨﻮﻉ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﻧﺎﺩﺍ ﻣﯽﭘﺮﺩﺍﺯﺩ.
ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﺨﺼﯽ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﻳﮏ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻭﺍﺣﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﺶ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻴﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺨﻴﻞ ﻭ ﺗﺠﺴﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﺳﺖ.
ﻭﻗﺘﯽ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺑﺎ ﺩﺑﻴﺮ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﺍﻭﻟﻴﻪ، ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﺎﺭ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﺵ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﯼ ﻭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﯼ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﻳﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﺗﻬﻴﻪ ﯼ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻳﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺪﻳﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.