گزارش گری چند رسانه ای ۲
گزارش گری چند رسانه ای ۲: اخلاق روزنامه نگاری
درس اول: ﺿﻮﺍﺑﻂ ﮐﻠﯽ
ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﯼ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺷﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎ ﻭ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ این گونه ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪﺕ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺣﺰﺑﯽ ﻳﺎ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮﻫﺎ ﻳﺎ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﺎﺭﺁﻣﺪﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﮐﻢ ﺷﺪﻥ ﮐﺎﺭﺑﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻥ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﺗﺸﮑﻞ ﻫﺎﯼ ﺻﻨﻔﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﮐﺎﺭﺁﻣﺪﯼ ﻭ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﻳﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮﯼ، ﺍﺻﻮﻟﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﯼ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺩﯼ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮﻫﺎ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﺒﻮﻉ آن ها، ﻣﺤﺘﻮﺍﯼ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺟﺎﯼ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﮔﻴﺮﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ، ﻳﺎ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻣﻨﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﺕ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺿﻮﺍﺑﻂ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺒﻬﻢ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﻀﺎﺩ ﻣﻨﺎﻓﻊ، ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﻓﺰﺍﺭ ﻻﺯﻣﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﺿﻮﺍﺑﻂ، ﺳﻨﺠﻪ ﻭ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺷﺨﺼﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﮐﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﯼ ﻗﺒﻠﯽ (ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ) ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﻼﺻﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻳﻢ. ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺩﺭﺱ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺶ ﺑﺨﺶ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ «ﺍﺧﻼﻕ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ» ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺪ. مهم ترین ﺍﻳﻦ ﺿﻮﺍﺑﻂ «ﺑﯽ ﻃﺮﻓﯽ»، «ﺩﻗﺖ»، ﻭ «ﺍﻧﺼﺎﻑ» ﺍﺳﺖ.
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺪﻭﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﯼ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﯽ ﻭ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﯼ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺷﺪﻩ، ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯼ ﻣﻬﻤﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻓﺪﺭﺍﺳﻴﻮﻥ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ ﺍﻳﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۸ ﻣﻴﻼﺩﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺷﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﺮﺩ.
ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩ «ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ» ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺍﺵ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﺪ: «… ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻃﻼﻳﻪ ﺩﺍﺭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﻻﺭﯼ ﺍﺳﺖ. ﻭﻇﻴﻔﻪ ﯼ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﯼ ﺭﻭﺍﻳﺘﯽ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻭ ﺟﺎﻣﻊ ﺍﺯ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺍﺳﺖ. ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺨﺼﺺ ﻫﺎ ﻣﯽﮐﻮﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻴﺖ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﺯﻳﺮﺑﻨﺎﯼ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ».
ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﻫﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﯼ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻴﻢ:
ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮐﻨﻴﺪ
ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﯼ، ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺻﺎﺩﻕ، ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺷﺠﺎﻉ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ:
- ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﻗﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺒﺮﺩ. ﺗﺼﺮﻑ ﻋﻤﺪﯼ ﺩﺭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ.
- ﺑﺎ ﻭﺳﻮﺍﺱ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺑﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ آن ها ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻫﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻫﺎ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﻨﺪ.
- ﺗﺎ ﺟﺎﯼ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻮﺛﻖ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻳﮏ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
- ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻳﮏ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﮐﻨﺪ، ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻮﺍﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ. ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻫﺮ ﺗﻮﺍﻓﻘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ آن چه ﺗﻌﻬﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ.
- ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﺩ ﺗﻴﺘﺮﻫﺎ، ﺗﻴﺰﺭﻫﺎ ﻭ ﺁﮔﻬﯽ ﻫﺎﯼ ﻳﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ، ﻋﮑﺲ ﻫﺎ، ﻭﻳﺪﺋﻮ، ﺻﺪﺍ، ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﯼ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ، ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻧﮑﻨﻨﺪ.
- ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﺤﺘﻮﺍﯼ ﻳﮏ ﻋﮑﺲ ﻳﺎ ﻭﻳﺪﺋﻮ ﺩﺳﺖ ﻧﺒﺮﺩ. ﺑﻬﺒﻮﺩ ﮐﻴﻔﯽ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻳﺎ ﺻﺪﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺘﺮ ﻓﻬﻤﻴﺪﻥ ﺁﻥ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ. ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﻧﺘﺎﮊ ﺷﺪﻩ ﻳﺎ دست کاری ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﺪ.
- ﺍﺯ ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﯼ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﮑﻨﺪ، ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﻧﻘﻞ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺎﻳﺪ این گونه ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﺪ.
- ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﭙﯽ ﻧﮑﻨﺪ.
- ﻭﺟﻮﻩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻳﮏ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﺪ. ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻋﺎﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.
- ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻮﺍﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺁﻥ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﮐﻨﺪ.
- ﺍﺯ ﮐﻠﻴﺸﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﻧﮋﺍﺩ، ﺟﻨﺴﻴﺖ، ﺳﻦ، ﻣﺬﻫﺐ، ﻗﻮﻣﻴﺖ، ﻣﺤﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ، ﮔﺮﺍﻳﺶ ﺟﻨﺴﯽ، ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﺟﺴﻤﯽ، ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﺎﻥ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﮐﻨﺪ.
- ﺍﺯ ﺗﺒﺎﺩﻝ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﻓﮑﺎﺭ، ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ، ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﻨﺪ.
- ﺑﻪ آن ها ﮐﻪ ﺻﺪﺍﺷﺎﻥ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻫﻢ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻫﺪ. ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺭﺳﻤﯽ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺭﺳﻤﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
- ﺑﻴﻦ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﭼﻴﺰﯼ ﻭ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﻓﺮﻕ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ. ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻭ ﻣﺘﻦ ﺧﺒﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﺸﻮﺩ.
- ﺑﻴﻦ ﺧﺒﺮ ﻭ ﺁﮔﻬﯽ ﻓﺮﻕ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻭ ﭘﻬﻠﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺩﺭ ﻧﻮﺳﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﮐﻨﺪ.
- ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﺤﻮﻩ ﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺯﺑﻴﻨﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﮐﻨﺪ.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.